insanların gülüp eğlendiklerini duyduğum anda açıkcası çalışma ortamımdan kaçarak uzaklaşmak istiyorum.(Veya sıkıcı bir başka sorumluluğun yapıldığı ortamdan kaçmak da olabilir.)Ya ben gülmeyi çok seviyorum. Hatta sinirim bozukken, heycanlıyken,biri gülerken, biri düşerken vs gülüyorum. Annem artık fazla güldüğümde tehlikenin farkında, bir gün sert çıkmıştım çünkü: " şuan güldüğüm için beni mutlu mu sanıyorsun, moralim sıfır oluncada gülerim ben, üstüme gelme!" demiştim. Pısmıştı, sindi köşeye kedi gibi hatta kaplumbağa gibi kabuğuna çekildi.(e tmm başka şeylerde dedim ama haketti, allah kimseye düşmanımın annesine bile annemin çenesinden vermesin.) Bu arada söylediklerim duygusal, damardan şeylerdi, bağırıp çağırmadım beni dokuz ay karnında taşımış insana:)
he sonuç olarak " huzur içimizde" den öte huzur gülmekte! gülün nedensizce ben öyle yapıyorum, deli değilim bide..
delisin :D
YanıtlaSilbana popo dedi
YanıtlaSil