Herkes değişmek zorunda mı, hiç beklemediğin insanlar bile? Peki insan kendine bile tam olarak güvenemezken başkasına tamamen teslim olmak niye? Nasıl?
Bu yazdıklarım değer verdiğim insanların hayatlarından.. Ama işte tecrübeler kişiye ve zamana göre biraz değişse de bazı oyunların kuralları var; anlıyorum. Ben de unuttuğum kuralları yeniden hatırlayıp oyuna geri dönüyorum.
Tabi keşke kendimiz olabilsek her ortamda, her an; şu ucuz oyunlar çocukluğumuza hapsolsa... Konuyla alakasız ama bir sandalyede düz oturamam ben. Keşke her ortamda bağdaş kurabilsem ve kimse bana "şehre yeni inmişim" gibi bakmasa. Yani oturuş tarzı belki bir maske değil ama insanlara karşı olan tutumlarımızda maske keşke zorunlu olmasa.
Örneğin derler ya doğallık önemli fln. İşte öyle değil. Özellikle kız-erkek ilişkilerinin başında, aile ilişkilerinde, akrabalara karşı ve toplu alanlarda..
not: yazıya örneklerle devam ettim anya konya durumu oldu sildim.